محمد                                                      ذوالکفل                                       لوط

عیسی                                                     یونس                                          ایوب

موسی                                                      هود                                          هارون

ابراهیم                                                   صالح                                           داود

نوح                                                      اسماعیل                                       سلیمان

ادم                                                       اسحاق                                          زکریا

ادریس                                                  یعقوب                                          یحیی

الیاس                                                   یوسف

یوشع                                                  شعیب                         صلی الله علیه وسلم

درود وسلام خداوند برای یاران وهمراهان پیامبر وکسانی که تا روز قیامت از راه وروش انان به شیوه نیکو پیروی می کنند.

یکی از حقوق فرزند بروالدین این است که پس از تولد"نامی نیکو و زیبا رابرایش انتخاب کنند تا با ان شناخته شودوبرای دور ونزدیک قابل شناسایی باشد.پیامبر {ص}دراین باره مسلمانان را تشویق نموده وبه انجام ان امر فرموده:(در روز قیامت شمارا بانام های خود و پدرانتان صدا می زنند"پس نام های نیک وپسندیده را برگزینید)

در جای دیگر می فرماید:

[نام های انبیا را برفرزندانتان بگذارید"محبوب ترین نام نزد خداوند(عبدالله)و(عبدالرحمن) ودرست ترین نام ها (حارث) (همام) وزشت ترین نام هانزد خداوند(حرب)و (مّرة)است]

حارث:درس خوان

همام:بزرگوار

حرب:جنگ

مرة:جنگ
 

معلوم است که حج عبادتی نمادی ورمزی است. معنای شخصی حکمت ظاهری ندارد وان مراسمی که انسان انجام می دهد فقط امتثال امر خداوند است واظهار بندگی وقیام به حق خدا"ولیکن باکمی تفکر واندیشه اسرار آن نمایان واثار معنوی واخلاقی واجتماعی ان اشکار میشود.

رفتار وکردار انسان وقتی قابل اعتمادواعتبار است که پاک وخالص برای رضای خدا باشد"خداوند متعال به جز کار خیر به هبچ کار یامر نکرده"وهر کاری که منفعت شخصی ومنفعت مردم در آن باشد"آن کار جهت انسانیت دارد. از حضرت عمر روایت شده است که گفت:از رسول خدا شنیدم که می گفت:

{همانا صواب اعمال به نیت بستگی دارد "هرکس نتیجه نیت خودرا در می یابد"پس هرکس که هجرت او بسوی خدا ورسول است"ثواب هجرت بسوی خدا ورسولش را درمی یابد وکسی که هجرتش بسوی دنیا باشد به ان می رسد ویا اگر هجرتش برای ازدواج بازنی باشد"پس هجرت او بسوی چیزی است که برای رسیدن به ان هجرت نموده است}

وقتی که ایمان داری این همه ارزش باشد"کفر ضد ان را دارد"پس کفرمنبع شر ومفاسد ورذایل ودرهم شکننده شخصیت وسوزنده سرشت انسان است. قران کریم کفار را مرده می داند"ایشان را به منزله جسمی متنفر ووحشت زده که انسان را بسوی خواری وبی ارزشی می کشاند تصور نموده است واز نظر ان کافران زندگی حیوانی دارند.

نه دستوراتی مشخص ونه عاقبتی رضایت بخش ونه هدف معینی دارند واز این زندگی حیوانی که خورد وخواب ومتاع است تجاوز نمی کنند.

هنگامی که در عقل"قفل باشد بین ان وبین نور الهی حائل ومانعی پیش می اید وسرگردانی وشک وضلالت قلب را می گیرد

اگر دین ریشه در درون انسان داشته باشدوانسان ها به اشتیاق ان رابپذیرند"دیگر تصور نمی شود روزی باشد که انسان بدون دین زندگی کند وچون نفس انسان به دین اشتیاق دارد ومشتاق چیزی است که خواسته اوست"همین که از ان خالی باشد دچار مشکل زیادی میشود"بنابراین این مشکل مشکل دین نیست چون دین داری سرشتی وفطری است"چنانکه گفتیم واسلام ان را روشن کرده است.

برخی از مردم ادعا می کنند که ماچهره های زیبا را به خاطر عبرت می نگریم"واین عمل خود راجزء نیکی های خود به حساب می اورند "اما انها باید بدانند که در دام فریب شیطان افتاده اند"وباید هرچه سریعتر خودرا از این دام نجات دهند. هرکس ادعا کند که در نگریستن به زن نامحرم"برنفس خود اعتماد کامل دارم"بدانید که قولی بی اساس است"چرا که شریعت مطهره مسلمانان رامورد خطاب قرار داده است"بدون اینکه برخی را استثنا نماید.

شبين احمد عثماني در تفسين عثماني فرموده است:چشم چرانی اولین نردبان فحشا می باشد.گویی قفل فحشاتو سط همین کلید باز می شود"بدین جهت می بینیم که قران مجید برای این که فحشا را درجامعه از بین ببرد "نخست از همین عمل ممانعت به عمل اورد وبه زنان ومردان مسلمان دستور داد تا مراقب باشند"اگر چنانچه اتفاقا چشم مردی به زن نامحرم افتاد "بلافاصله چشمش راپایین اوردوبار دوم نگاه نکند"کسی که خود را عادت می دهد وهمواره مراقب چشمان خود باشد ونگاهش همیشه پایین نماید"بسیار زود می تواند نفس خود را تزکیه نماید"از انجایی که نگاه اول غیر اختیاری است"
 

  بلند کردن ناخن دست ها واغشتن انها به رنگ های جرم دار که لاک نام دارد در بین بسیاری از زنان رواج پیدا کرده است.بعضی از علما به عدم مشروعیت این کار فتوا داده اند .نمونه هایی از این فتوا ها چنین است:

سوال:کوتاه نکردن ناخنها بیشتر از چهل روز چه حکمی دارد؟

جواب:اگر کسی که این کار را انجام داده به علت پیروی از کفار -که فطرت انها از راه درست منحرف شده است-اقدام به این کار نمایند این کار حرام است زیراپیامبر فرموده است:کسی که از گروهی تقلید نماید از جمله انهاست

اما اگر کسی ناخنهایش را بیش از چهل روز نگه داشته است دللی جز پیروی از خواهش درونی نداشته باشد این کار او مخالف باسرشت طبیعی ومخالفت باانچه که پیامبر برای امتشان تعیین کرده اند.

سوال:حکم بلند نگه داشتن ناخن ولاک زدن به ناخن چیست؟با این اگاهی که قبل از لاک زدن وضومی گیریم وبعد از بیست چهار ساعت انرا پاک می کنم.

جواب:بلند گذاشتن ناخن خلاف سنت است .واز پیامبر نقل شده استکه می فرموده است:(پنج مورد جزیی از فطرت هستند :ختنه کردن"وازاله ی موی اورتوکوتاه کردن سبیل"وکندن موهای زائد زیر بغل "وکوتاه کردن ناخنها)

به تاخیر انداختن این کارهابیستر از چهل روز جایز نیست.

اما لاک زدن به ناخن تر کردن این کار بهتر است وهنگام وضو گرفتن باید انرا پاک کرد زیرا مانع رسیدن اب به ناخن میشود

1 – بر شخص بيمار واجب است كه نماز فريضه را ايستاده بخواند. حتي اگر كه در
اين حالت كج شده وبر ديوار، عصا، ويا هر چيز ديگري تكيه زند.– پس در صورتي كه نتواند به صورت ايستاده نماز را أدا كند ، مي تواند بنشيند.
وبهتر است كه در اين حالت در هنگام قيام وركوع چهار زانو بنشيند.
3 – واگر نماز خواندن به صورت نشسته نيز برايش امكان نداشت، به پهلو ورو به
قبله نماز مي خواند، كه در اين صورت بهتر است كه بر پهلوي راست خود بخوابد. واگر
نتوانست روبه قبله نماز بخواند، به هرجهتي كه مي تواند نماز گزارده، ونمازش صحيح
است وهيچ احتياجي به اعاده آن نيست.
4 – واگر نماز گزاردن به پهلو نيز براي او غير ممكن بود، به كمر خوابيده، پاهاي
خود را متوجه قبله مي كند. وبهتر است كه در اين حالت، سرخود را كمي بلند كند، تا
نگاهش متوجه قبله باشد. واگر براي او امكان نداشت كه پاهايش را متوجه قبله كند ، ب ه
هر حالتي كه هست نماز گزارده، و نمازش صحيح است، وهيچ احتياجي به اعاده ندارد.
5 – بر بيمار واجب است كه در نماز خود، ركوع و سجود كند. و در صورت عدم
توانائي، اين اعمال را با حركت واشاره سرش انجام مي دهد، كه در حالت سجود، سرخود
را پائينتر از حالت ركوع قرار مي دهد. واگر شخص مي توانست ركوع كند واز سجود
عاجز بود، در هنگام ركوع، ركوع خود را انجام داده، ودر هنگام سجود با سر خود به
سجود اشاره مي كند، ودر صورتيكه شخص مي توانست به سجود برود، اما از ركوع عاجز
بود، در هنگام سجود، سجده كرده، ودر هنگام ركوع با سر خود به ركوع اشاره مي كند.
6 – واگر اشاره كردن به سر نيز در هنگام ركوع و سجود برايش غير ممكن بود، با
چشمان خود به اين اعمال اشاره مي كند. پس براي ركوع كمي چشمان خود را بر هم
گذاشته، وبراي سجود چشمان خود را بيشتر مي بندد. واما اشاره كردن با انگشتان دست
در هنگام سجود و ركوع كه برخي از بيماران آن را انجام مي دهند، هرگز صحيح نبوده،
ودر كتاب وسنت هيچ اصل ونشاني از آن نمي شناسيم. و أهل علم نيز بدان اشاره اي
نكرده اند.– واگر اشاره كردن به سر وچشم نيز براي بيمار امكان نداشت، به قلب خود نماز
مي خواند. در نتيجه تكبير گفته و آيات را قرائت مي كند ، وسجود، ركوع، قيام وقعود
.«. ولكل امريء ما نو » . (نشستن) را به قلب خود نيت مي كند
8 – بر شخص بيمار واجب است كه همه نمازها را در اوقات محدد خود بخواند،
وهمه واجبات آن را تا حد استطاعت انجام دهد. واگر به جاي آوردن نمازها در وقت
مكتوب آن برايش با مشقت همراه بود، مي تواند بين نمازهاي ظهر وعصر، وهم چنين
مغرب و عشاء جمع بسته و اين نمازها را به صورت جمع بخواند. در نتيجه اين نمازها يا
خوانده مي شوند، يعني نماز عصر را پس از نماز ظهر و در وقت « جمع تقديم » بصورت
نماز ظهر، ونماز عشاء را پس از نماز مغرب، ودر وقت نماز مغرب أدا مي كند. ويا اينكه
مي خواند. يعني نماز ظهر را قبل از نماز عصر، ودر « جمع تأخير » اين نمازها را بصورت
وقت نماز عصر، ونماز مغرب را قبل از نماز عشاء، ودر وقت نماز عشاء به جاي مي آورد.
وبايد شخص ببيند كه كداميك از اين حالات جمع براي او راحت تر مي باشد.
اما نماز صبح را نمي توان به صورت جمع با نمازهاي ديگر خواند.
9 – در صورتيكه شخص بيمار مسافر بوده وبراي معالجه به ديار ديگري غير از شهر
بخواند. يعني « قصر » خود مسافرت كرده باشد، بايد نمازهاي چهار ركعتي را به صورت
نمازهاي ظهر، عصر، و عشاء را به جاي چهار ركعت، دو ركعت أدا مي كند، تا اينكه به
شهر خود باز گردد. حال خواه اين سفر طولاني ويا كوتاه باشد.

– شخص بيمار بايد عمل طهارت را با آب انجام دهد. در نتيجه براي رفع حدث
أصغر وضوء گرفته، و جهت رفع حدث أكبر غسل مي كند.
2 – واگر بعلت عجز، ويا ترس از بيشتر شدن بيماري، ويا خوف از كندي بهبودي
نمي توانست با آب طهارت بگيرد، پس بايد تيمم كند.
3 – كيفيت تيمم به اين صورت است كه با كف دست هاي خود بر زمين طاهر يكبار
ضربه زده، وبا آن همه صورت خود را مسح كند، وسپس كف و پشت دست هايش را با
يكديگر مسح كند.
4 – اگر شخص از طهارت خودش عاجز بود، پس بايد شخص ديگري او را وضوء و
يا تيمم دهد.
5 – اگر در قسمتهائي از اعضاي طهارت زخم و جرح وجود داشت، آن را با آب
مي شويد. واگر شستن با آب باعث وخامت زخم شود، بايد دست خود را با آب تركرده،
وبا آن روي زخم مسح كند. واگر مسح كردن نيز باعث عفونت زخم مي شد، پس بايد
تيمم كند.
6 – اگر در بعضي از اعضاي طهارت شكستگي وجود داشت، ومحل اين شكستگي با
گچ ويا پارچه پوشيده شده بود، بايد به جاي شستن اين اماكن، آن را با آب مسح كند،
وهيچ احتياجي به تيمم نيست. چون مسح جاي شستن را مي گيرد.
7 – شخص مي تواند بر ديوار ويا هرچيز طاهر ديگري كه بر آن گرد نشسته است
تيمم كند. واگر ديوار بوسيله چيزي همانند رنگ كه از جنس زمين نيست پوشيده شده
باشد، نمي توان بر آن تيمم كرد، مگر اينكه برآن گرد نشسته باشد.– اگر تيمم گرفتن بر زمين، ديوار، ويا هر چيز ديگري كه بر آن گرد نشسته است
غيرممكن بود، ميتوان خاك را در ظرف ويا دستمالي نگهداري كرده، وبا آن تيمم نمود.
9 – در صورتي كه شخص براي أداي نماز تيمم نموده وتا نماز بعدي بر اين طهارت
باقي بماند، مي تواند به همين تيمم اكتفا نموده ونماز بعدي را نيز به همين تيمم أدا كند،
واحتياجي به تيمم دوباره ندارد. چون او هنوز بر طهارت خود باقي بوده، واين طهارت
باطل نشده است.
10 – برشخص بيمار واجب است كه بدن خود را از نجاست طاهر كند. واگر بر انجام
طهارت توانائي نداشت، به همان حالت نماز مي خواند ونمازش صحيح بوده واحتياجي به
اعاده آن نيست.
11 – برمريض واجب است كه با لباسي طاهر نماز بخواند. ودر صورت نجاست
لباسش بايد آن را شسته و يا با لباس طاهري عوض كند. واگر اين أمر نيز امكان نداشت
به همان حالت نماز مي خواند، و نماز او صحيح بوده واحتياجي به إعاده آن نيست.
12 – شخص بيمار بايد در مكان طاهري نماز بخواند. ودر صورت نجاست اين مكان
يا شيئ بايد آنجا را شسته، ويا آن شيئ را با شيئ طاهر ديگري عوض كند. يا اينكه بايد
بر آن، دستمال، وياشيئ طاهر ديگري فرش كرد. واگر اين امور امكان نداشت، به همان
صورت نماز مي خواند، ونماز او هيچ اشكالي ندارد، واحتياجي به إعاده نماز نيست.
13 – شخص بيمار نمي تواند به دليل عجز از طهارت، نماز خود را از وقت محدد آن
عقب بياندازد. بلكه بقدر امكان طهارت گرفته و نماز را در وقت خود أدا مي كند . حتي
اگر در بدن، لباس، ومكان نمازش نجاستي باشد كه قادر به زودودن آن نيست.
 

تيمم، طهارت واجبي است با خاك كه در صورت عدم دسترسي به آب، ويا بروز
ضرر از استعمال آن، جاي وضوء وغسل را مي گيرد.

چگونگي تيمم:
انجام تيمم را به جاي غسل ويا وضوء در دل نيت مي كند ، وكف دستان خود را
برزمين ويا ديواري كه به زمين متصل است زده، وبا آن صورت وسپس كف وپشت دو
دست خود را مسح مي كند.

غسل طهارت واجبي است از حدث اكبر، همانند جنابت وحيض.
چگونگي غسل:
1 – شخص انجام غسل را در قلب خود وبدون تلفظ آن نيت مي كند.
.« بسم الله » : 2 – آنگاه نام خداوند را ذكر كرده، مي گويد
3 – آنگاه همانگونه كه در مبحث وضوء گفته شد، وضوء كاملي مي گيرد.
4 – سپس برسر خود مقداري آب ريخته و آن را خوب خيس مي كند، وپس از اينكه
سرخود را خيس كرد، بر آن سه بار آب مي ريزد.
5 – آنگاه بقيه بدن خود را مي شويد.

– شخص انجام وضوء را در قلب خود، وبدون بر زبان راندن آن نيت مي كند. چون
هرگز نه در وضوء، ونه در نماز، ونه در ديگر عبادات خود، نيت . رسول خداوند
خويش را تلفظ ننموده وبر زبان نرانده است. ونيز به بيان دليل كه خداوند از امور قلبي
همه مردم آگاه بوده، ودر نتيجه خبر دار نمودن او از امور قلبي دليل وعلتي ندارد.
.« بسم الله » : 2 – نام خداوند را برزبان رانده و مي گويد
3 – كف وپشت دست خود را سه بار مي شويد.
4 – سه بار دهان وبيني خود را مي شويد.
5 – صورت خود را در عرض از گوش تا گوش، ودر طول از محل روئيدن موي سر
تا پائين ريش، سه بار مي شويد.– آنگاه ابتداي دست راست، وسپس دست چپ خود را از سر انگشتان تا آرنج،
هركدام سه بار مي شويد.
7 – سرخود را يكبار مسح مي كند. به اين ترتيب كه دو دست خود را خيس كرده، و
آن را از جلوي سر تا پشت آن برموها كشيده، وبه همين حالت آنان را دوباره به جلوي
سر بر مي گرداند.
8 – سپس دوگوش خود را يكبار مسح مي كند. به اين ترتيب كه سبابه خود را در
راهها وشيارهاي گوش گذرانده، وبا انگشت شست پشت گوش خود را پاك مي كند.
9 – آنگاه دو پاي خود را هر كدام سه بار از سر انگشتان، تا قوزك پا مي شويد، كه در
اين عمل، اول از پاي راست شروع مي كند، وسپس به پاي چپ مي پردازد.

است، بعضي برآنند، در صورتي که v موضوع ديگر جواز وقوع براي خود پيغمبر
مهبط وحي است خود قادر به تحصيل يقين بوده احتياجي به اجتهاد ندارد. v پيغمبر
بعضي ديگر مي گويند، چون آمدن وحي به اختيار خود او نيست، اجتهاد او جايز و
صورت وقوع نيز پيدا کرده است.

شايسته هيچ پيغمبري نيست که اسيراني داشته و با گرفتن فديه آنها را رها کند »
.«تا آنگاه کشت و کشتار زيادي در زمين بکند

پيغمبر اکرم نسبت به باقي گذاردن اسراي بدر و گرفتن v م يباشد که
فديه از آنها، و  ، نسبت به مأذون داشتن منافقين در تخلف از غزوة تبوك،
مورد عتاب الهي قرار گرفته، و از آنجا که امور ناشي از وحي موجب عتاب نخواهد بود،
در v پس از عتاب ها به واسط. اجتهاد او بوده است. بعضي هم گفته اند اجتهاد پيغمبر
امور جنگ و تدابير آن جايز، و صورت وقوع پيدا کرده، و در غير آن جائز نيست، و اين
قول، جمع بين دو نظري. اول است که بدين وسيله رفع اختلاف طرفين مي شود.
و نيز در اينکه اجتهاد مردم و افراد ديگري غير از پيغمبر، در زمان حضرت
جايز است يا خير؟ اختلافات زيادي شده. چون شرح و بسط آنها در اينجا v رسول
ضرورتي ندارد به ذکر اين نکته اکتفا مي شود که اصح.، آن است اجتهاد مردم در زمان
جايز واقع هم گرديده است. v پيغمبر
راجع به طايف. بني v زيرا بنا به روايت صحيحين مسلم و بخاري حضرت رسول
قريظ. يهود، رأي و نظري. سعد بن معاذ خواست و او هم اظهار نظريه کرد و مورد
 v موافقت و تأييد پيغمبر اکرمواقع گرديد.

تمام قرن اول بر اثر اجتماع صحابه و تابعين در مدينه، مرکز مهم فتوا آن شهر »
بوده است ليکن از اوايل قرن دوم، عراق نير در اين باب مرکزيت و اهميتي کسب کرد و
گروهي از فقهاي صاح بنظر در آن ديار ظهور نمودند و همين دوگانگي مراکز علم فقه،
باعث ايجاد دو روش ممتاز در آن علم گرديد، يکي به نام طريق. اهل حديث و ديگر به
نام طريق. اهل رأي و قياس که پيروان هر يک از اين دو روش را از آغاز کار تا
مدت هاي مديد با يکديگر مشاجرات و مباحثات متمادي بود، و اين امر، خود منجر به
تأليف کتب متعدد گرديد.